Zdjęcie z galerii
Obrazy
Dzisiaj zaprezentowała mi swój najnowszy wiersz, znakomita poetka – Ewa Sienkiewicz:
SUSZA 2019
Zabójcza pora wzmaga pragnienie.
Obniża poziom do miar rozpaczy
Skazując życie na przeciążenie.
Przyroda jęczy i świat się paczy.
Korona życia, człowiekiem zwana,
Wytycza trasy przerażające.
Gdy następuje szybka przemiana,
Jesteś tygrysem albo zającem.
Nic się nie dzieje, tylko wydarza.
Reguły biorą normy za bary.
I ból istnienia wciąż się powtarza.
Równia pochyła. Syndrom ofiary.
Nie więzy krwi tworzą rodzinę.
Nie każdy przeszczep dobrze się przyjmie.
Nieznośny senior we mgle zaginie.
Kto rękę poda? Kto drzazgę wyjmie?
Tak mało życia jako i wody.
Poziom swym lustrem dno pokazuje.
Czy ziemia straci zieleń, urody…
Czy się zasuszy, czy się zatruje?
Książki
