Urszula Kowalska

Nie zgubić marzeń

tyle burz  pokonałaś

zawsze z jasnym uśmiechem

wiatrem dziury zatykałaś

ogrzewałaś  oddechem

wspierałaś słowami

ludzi na zakręcie

a oni swym losem

dzielili się chętnie

to, że pomóc mogłaś,

szczęście Ci dawało,

i z ludzką wdzięcznością

do Ciebie wracało

w kretonowej sukience

biegłaś w blasku słońca

ono na Twej twarzy

pozostało do końca

dobra nie były kluczem

do serca twojego

nie kupili cię niczym

nie skusili do złego

gdy pytali,  jak zdobyć

niezwykłą serca prawość

mówiłaś – być potrzebną,

to jest największa radość

jak sens znaleźć – pytali

w tej lawinie zdarzeń

odrzekłaś – dawać siebie

nie gubiąc swoich marzeń