Urszula Kowalska

Nad rzeką wierzba się kołysze. I nagle… ktoś zakłócił ciszę!

To bóbr silnymi siekaczami

podcinał wierzbę wieczorami.

Jej młode pędy oraz kora

w gryzoniu mają amatora.

Gdy raz o zmierzchu bóbr żerował,

z gałęzi ptak go obserwował.

I nagle drzewo się zachwiało,

jakby przewrócić się już miało!

Ptak przerażony, że upadnie,

do bobra krzyczy: – Czy to ładnie

rujnować czyjeś legowisko?

Zawołam żonę, jest gdzieś blisko. - Poczekaj, może cię pocieszę, żeremie zrobię ci na rzece.  

Niewielki kopiec ułożony

z chrustu i liści. Chcesz drążony w rzecznej skarpie? Wybieraj proszę, świetny budulec szybko zniosę.  

W żeremiach będziesz miał ochronę.

Bierz przykład ze mnie – tak się bronię.

O, przyfrunęła twoja pani,

zapytaj, czy ten pomysł zgani?

Żoneczka piórka nastroszyła, niezwykle zdanie swe ceniła. I rzekła: – Takie rozwiązanie spokojne wam zapewnia spanie.

Wrogowie dostać się nie mogą,

bo dom ten wejście ma pod wodą.

Z patyków tamy budujecie,

by woda nie uciekła w lecie.

O tej budowli krążą mity,

bo pomysł ten jest znakomity.

Lecz domu tego nie wybiorę,

stanowczo swoje gniazdko wolę.