Fajna strona, nawet ciekawy wpis, dodam se do ulubionych niech strace
Ostanio dużo czytam blogów, stron a także bywam na forum dyskusyjnym gazety.pl. Ta strona mnie bardzo zaciekawiła, dodałam sobie ją do ulubionych. Pozdrawiam Anita
Nie gram w gry online na facebooku!
" WIOSNA W POEZJI " Ten pożytek z poezji, że nam przypomina jak trudno jest pozostać tą samą osobą, bo dom nasz jest otwarty, we drzwiach nie ma klucza a niewidzialni goście wchodzą i wychodzą . Czesław Miłosz ( Ars poetica )
Uleńko, musiało upłynąć kilka dni od czwartkowego wieczoru (12 grudnia) nim ochłonęłam i mogę powiedzieć - była to dla mnie WIELKA UCZTA DUCHOWA. Serdecznie GRATULUJĘ . Myślę, że wspaniały debiut będzie dla Ciebie inspiracją do dalszej pracy twórczej.
i love your blog, very very nice and soft at the same time!this shooting is pefrcet, lights here are so good and the model is really pretty!kisses
Pani tomik bardzo mi przypadł do gustu. Trafia do mnie przede wszystkim poezja odwołująca się do emocji -znalazłem w Pani wierszach ich sporo. Wiele wzruszeń i prostych prawd życiowych, i wartości tych najważniejszych, które trzeba przywoływać, o których trzeba przypominać, które stanowią sens życia. Będę do książki wracał.
" Czym żyje Kocia Mama 2013 r. " Oczywiście, że tomikiem poezji Pani Urszuli pt. " Krocie o kocie". Zachęcam do lektury wpisu na stronie Fundacji " Kocia Mama", zaczynającego się od słów : " Zadzwoniła Ula ". A co ciekawego z tej rozmowy z Szefową Fundacji się zrodziło ? Zapraszam do śledzenia rubryki " Aktualności KM " .
Tomik poezji Pani Urszuli Kowalskiej jest bardzo interesującą lekturą, w której czytelnik znajdzie wiele cennych i różnych pod względem formy i treści wierszy. Jest w nich zapisane doświadczenie życia Autorki i wynikające z niego przemyślenia i refleksje podane często w formie niemal aforystycznej, np.: być potrzebną, To jest największa radość. (z wiersza Nie zgubić marzeń) Nauka jak żyć, nic nie jest warta, gdy własnym przykładem nie poparta. Panicz Gdy dziecko ma wszystko podane na tacy, samo już sięgnąć po nic nie raczy. Kolej rzeczy Od małego podąża do przodu cwałem, na starość drepcze obolałym ciałem. (Stylem przypomina ten dwuwiersz niektóre wiersze księdza Jana Twardowskiego.) Jest w tych wierszach wiele pogodnej melancholii, zadumy nad upływem czasu i nad tym, co po nas zostanie. Jest wielka wrażliwość na piękno i na każde szlachetne uczucie, jest uparte poszukiwanie dobra tak potrzebne dzisiaj, gdy tyle w mediach pogoni za sensacją, która swymi korzeniami tkwi zawsze w jakimś złu. Pani Urszula jest jak bohaterka wiersza „Przestała widzieć by dostrzec”: Szukała, co piękne, mądre I wbrew wszystkiemu wiecznie dobre. Dlatego Autorka wręcz dziwi się, że zdarzają się ludzie złośliwi i zapatrzeni w siebie. I pyta ich: Jaka jest przyczyna tego, Że na ustach nic dobrego? Pani Urszula woli jednak pisać o ludziach ciekawych, fascynujących, jak w wierszu „O niezwykłej kobiecie” czy „Cała Ty” – ty, której nie można zaszufladkować. Jest w tych wierszach chyba wiele i z samej autorki – „niezwykłej kobiety”. Jest też w tej poezji niezwykła zdolność empatii, odczucia stanu duszy innego człowieka, np.: Stara kobieta szura nogami, by zagłuszyć ciszę. Bezsilne ciało budzi gniew. Miota nim, jak ślepiec, Autorka potrafi zauważyć ludzkie nieszczęście, dramat bezdomności ludzi niezauważalnych czy raczej niedostrzeganych, „przezroczystych, niewidzialnych” („Kolęda o ławce”) Upływ czasu zdaje się być jednym z ważniejszych tematów tych wierszy, choć słuszne też jest chyba zdanie z wiersza „Czas”, mówiące, że podmiot liryczny do upływu czasu nie przywiązuje większej wagi – ważne jest to, by kochać świat, nie zanudzać ludzi i wciąż się trudzić. Poezja ta nie chce być przesadnie nowatorska i rewolucyjna, przeciwnie, jest zakorzeniona w tradycji, z niej czerpie siłę i mądrość życiową, co potwierdza wiersz „Myśli niespokojne” : Zajrzę w wieków starą skrzynię, Wezmę mocy okruszynę, /…/ W moim życiu i w mych wierszach, Niech trwa wiecznie, niech powiększa, To co dobre, to co piękne, Wyzwań, burz się nie przelęknie. Mamy tu wiersze ciekawie zbudowane, na przykład interesująca jest konstrukcja wiersza „Dopiero co” – układ antytetyczny oparty na formie klepsydry, podkreślającej upływ czasu. Inną ciekawą konstrukcję ma wiersz „Twarz”, którego każda zwrotka zaczyna się anaforą „Nie tylko lata znaczą twarz”, po czym pojawia się informacja o tym, co jeszcze rzeźbi wizerunek naszej twarzy. Warto zauważyć, jak zmienił się refren wiersza „Diagnoza” w zakończeniu utworu dla uwypuklenia tego, jak bardzo ważna jest dla człowieka nadzieja. Różnorodność formy, treści, bogactwo myśli, wrażliwości, uduchowienie, ciekawość człowieka i świata – to wszystko odnajdzie czytelnik w tym tomiku.
Gratulacje!!! kolejna piękna SPRAWA przez Ciebie Uleńko dopięta z detalami !!!jestem pewna,że kontakt z Poetką o takiej charyzmie podziała na dzieciaki z ,Dwójki'' inspirująco !! mam tu też swoją małą satysfakcję,że kiedyś skontaktowałam dwie cudne kobiety-Ulę i Sylwię, a teraz to się toczy pięknie.SERDECZNOŚcI!!!
Oto jaki otrzymałam list: "Decyzja zamieszczenia opowiadania na stronie ze wszech miar słuszna z uwagi na poniższe konotacje
1). Swe pierwsze wiersze Julian Tuwim drukował pod pseudonimem " Roch Kowalski" 2). Późniejszy poeta, a wcześniej jako 10 letni chłopiec, odwiedził w Warszawie sklep czarodziejski " Au roi de la magie ", ponieważ zaczął się interesować magią. 3). Nie kto inny , lecz Julian Tuwim jest autorem książki " Czary i czarty polskie oraz wypisy czarnoksięskie" ( W-wa 1924 ) 4). Siostra Juliana Tuwima - Irena Tuwim ( tak ,tak ,ta od przekładu " Kubusia Puchatka "), napisała o ich latach dzieciństwa spędzonych w Łodzi , tytułując wspomnienia " Czarodziej ". Myślę , że to wystarczy.
