Zdjęcie z galerii
Wspomnienia z dzieciństwa
Jestem z Łodzi – ze Starego Polesia
Na rogu stała moja kamienica
Mieszkańcy byli tak rozpoznawalni
Jakby w jedynej pracowali tkalni
Dzieciaki bawiły się przy trzepaku
W ulicy nie było drzew ani krzaków
I choć Łódź słynie z połaci zieleni
Nie wszędzie można było się dotlenić
Niedaleko domu był Stary Cmentarz
A w nim pełno drzew – kaplica, ołtarz
Dla dzieci nie było to miejsce smutku
Lecz bawiliśmy się tam po cichutku
Bliżej domu był pusty plac wojskowy
Idealny do zabawy, szczerej rozmowy
Nieco dalej Zielony Rynek gościł
Tam odkrywaliśmy wszelkie nowości
Jak w szarych workach, pełzające raki
Przerażone dzieci – nie kusiły smaki
Pamiętam cukiernię zaraz na rogu
Nęciła zapachem już od jej progu
Bezom i ptysiom oprzeć się nie mogłam
Starczyło dwa złote i ciastko zjadłam
Ulicą jeździł „Smot” i głośno krzyczał
Gdy sąsiad mu szmaty do wozu wrzucał
To dostawał za nie garnek w podzięce
A myśmy przyglądali się tej scence.
Do centrum Łodzi miałam bardzo blisko
Tu zachwycało mnie prawie wszystko
Zwłaszcza spacery po długiej Piotrkowskiej
I najsmaczniejsze lody u Gronowskiej
Chociaż nam tylu rzeczy brakowało
Nie płakaliśmy, że więcej by się chciało
Dziś tamte rozrywki nie cieszą dzieci
Najwięcej czasu spędzają w sieci
Książki
