Pozostaje wierzyć
Jak pocieszyć mam cię dzisiaj,
jakie w smutku dać przesłanie?
Może to, że wszystko mija,
chociaż nie na zawołanie.
Po burzy nadejdzie cisza,
tak przyroda nas poucza.
Zatem bądźmy dobrej myśli,
choć gna wirus i dokucza.
Czy on czegoś nas nauczy?
Decydentów by się zdało.
Jednych niszczy, innych tuczy,
lecz nauki wciąż za mało.
Choćby takiej, co się zajmie,
rozwojem humanitarnym.
Ten kto w kryzysie żeruje,
nie pozostanie bezkarnym.
Tak czy owak, idzie nowe
i nie będzie tak, jak było.
Pozostaje mieć nadzieję,
by jutro – gorsze nie było.