Zdjęcie z galerii
Zemsta Prezesa
Siedzę na parapecie
nie dbam, że wychodzisz
z panią sam zostanę
ty mnie nie obchodzisz.
Mam tu miejsce wygodne
widzę co się dzieje
w mieszkaniu i za oknem
może gdzieś mysz szaleje?
Gdy wychodzi moja pani
ja spokojnie na nią czekam
gdy ją witam kark mój gładzi
i z tęsknoty już nie zdycham.
Kiedyś nie wróciła o zwyczajnej porze
tylko ten co go nie witam
wraca do mnie co dzień.
Obrażony głośno prycham
szukam jej zapachu
zostało niewiele
okno zamknąć, bo wiatr rozwieje.
Kota zostawić bez uprzedzenia
bez pożegnania, jak nędznika, jak byle drania.
Straciłem nadzieję a ona w drzwiach staje
ja nic, ja głaz udaję.
Po chwili witam nie dostrzeganego
pierwszy raz nie ją a właśnie jego.
Książki
