Zdjęcie z galerii
Nie pocieszaj
Nie pocieszaj mnie słowami,
bądź po prostu przy mnie.
Może więź pomiędzy nami,
jak osłona przylgnie.
Tęsknoty za tym co było,
nie zna nikt, kto nie doświadczył,
aby się nie pogorszyło,
niejedno w życiu wybaczył.
Dziś miotając się w udręce,
pytam cię – dlaczego ja?
Co mogę dać jeszcze więcej,
aby zmienić to, co trwa?
Dlaczego mnie tak doświadczasz,
a sobie nieraz folgujesz!
Czy w tym jakieś plany masz?
Czy udręką moc kształtujesz?
Jedni mówią – taka wola.
Nie znasz swego przeznaczenia.
Lecz do walki jestem skora,
gdy trzeba, też wybaczenia.
Książki
