Zdjęcie z galerii
Studnia
Kiedyś była cnym symbolem
Oczyszczenia, daru życia
Dziś jej dno, jest zła padołem
Gdzie się wszelkie grzechy wrzuca.
Dziś nie skusi jej dno suche
Nie zaspokoi pragnienia.
Dawniej miałeś w niej otuchę
Korzystałeś bez wytchnienia.
Głębia studni poruszała
Swym symbolem obfitości
Darem swym zapewnić miała
Radość z cudownej jakości.
Gdyby wrócić do symboli
Wybrać z nich – ten przełomowy
Może zmieni po wirusie
Swój sens bytu – zyska nowy.
A z jej rogu obfitości
Coś poruszy, cel wzbogaci
Bez wzajemnych złośliwości
Nikt z nas już się nie zatraci.
Jak żyć godnie i społecznie,
Wskaże studnia nam bezsprzecznie.
Książki
