Prometeusz
Ludzie wierzą że dobro wraca
Mówią jak cenna jest empatia
Ona pozwala na wczuwanie
Ważnych potrzeb rozpoznanie
Takim przykładem – Prometeusz
Człowieka stworzył– boski geniusz
W tej rzeźbie miękkiej – z gliny i łez
Tak kruchej jakby brzegi falez
Duszę jej dał z boskiego ognia
W iskrach skradzionych od Heliosa
Przemycił ogień w kawałku drwa
Ucząc żyć – wbrew woli Zeusa
U którego człek nic nie znaczył
Za gest Prometeusz zapłacił –
Życiem – przykutego do skały
Głodne sępy wnet rozdziobały
Posiane dobro – nie wróciło
Lecz bez wątpienia warto było
Zostawić to dzieło po sobie
I cieszyć się nim – nawet w grobie
Jest wybrańcem – kto czyni dobro
Ono ludzkiego bytu sedno