Zdjęcie z galerii
Podarunki
Ważne zmysły
Zmysł dotyku i słuchu,
te diamenty dwa,
chcą służyć w potrzebie,
po to się je ma.
Gdy dajesz coś z siebie,
by chorym ulgę nieść,
to szczęśliwiej będziesz,
swoje życie wieść.
Mały cud
Podaj rękę – tak niewiele,
gest rozkwita w cierpieniu,
mały cud –uśmiech dziecka,
ujrzysz w okamgnieniu.
Otworzyłeś z gwiazd pudełko
nad dziećmi z cudem istnienia.
Daj zapalić im światełko,
by spełniły się marzenia.
Czaruś
Znalazłaś mnie w potężnej zaspie
zostawili najsłabszego
byłem czarny i to futro właśnie
wzrok twój do mnie przyciągnęło
wzięłaś kotka w ciepłe dłonie
ogrzewałaś swym oddechem
dałaś mleko i posłanie
obdarzyłaś swym uśmiechem
z wolna wierzyć zaczynałem
że nie będę już się smucić
rankiem jestem twym czarusiem
możesz szeptać głaskać tulić
co dzień teraz myśląc w biegu
wiem, że miałem wielkie szczęście
warto było marznąć w śniegu
by w nagrodę dostać ciebie
Klucz
usłyszała śpiew ptaków
rozjaśniona twarz zagubionej kobiety
świadczyła jak wiele on znaczył
był czarodziejem
dawał ukojenie
przybliżał piękno świata
z powiewem wiatru
poczuła zapach przyrody
otworzył wrota do wspomnień
broniły przed smutkiem
przed jego cieniem
Złodziej czasu
Wśród zagubionych ludzi
przytłoczonych ogromem cierpienia
czuje się złodziejem czasu
przypadkiem ciekawym lub pospolitym
odartym z intymności
z poczuciem winy za ledwie draśnięty ból
snuje się korytarzem wypatrując Judyma
w rzeczywistość wczytane cierpienie
rozwija wyrzut sumienia
widząc tyle bólu coraz mniej ma go w sobie
z poczuciem wygranej w walce z losem
Waga słów
Jak się liczy wagę słowa
rzucanego bez skrupułów
w wirze kłamstwa – by pomogło
dla wygranej – szybki połów
wiarę w moce najwyższego
hipokryci ogłaszają
miłością ojczyzny szczycą
a rodaków za nic mają
zamiast grać – tasują karty
przestawiając niewygodne
i niszcząc słowom znaczenie
nie wiedzą co to żyć godnie
a co będzie, gdy czas minie
kres, tak wątpliwych sukcesów
ktoś splunie kłamcom pod nogi
i zakończy czas ekscesów
Pokrzepienie
Świat coraz smutniejszy
Pisząc wiersze
Porządkuję myśli
Czas szybciej biegnie
Nie czuję się rośliną
Która więdnie
Życie nie traci sensu
Opisuję co mnie wzrusza
Co boli
Przywołuję wspomnienia
Pisanie jak balsam
Co zamyka otwarte rany …
Pamięć
Pamięć wartością człowieka
Nie wiesz, jaka przyszłość czeka
A to, co zapamiętane
Jest wciąż żywe i jest znane
To, że ciebie ktoś wspomina
Długowieczność ci zapewnia
Z miłości są przywołane
Obrazy w pamięć wpisane
Na grobach z kwiatów bukiety
To dla wielu etykiety
Ty powroty wspomnień wolisz
Bo nimi coś w przyszłość wnosisz
Nie projektuj
Czy to jesień jest zapowiedzią
przyszłych deszczy, śniegu i mrozu?
Nie projektuj smutnych refleksji,
dorzuć ciepła w treść swego obrazu.
Ważne, zwłaszcza w jesieni życia,
chwytać chwile, pełne radości.
Pomagają cieszyć się życiem
bez żalu, że brak mu wieczności.
Życie upływa
Pojawia się obraz ciemnego nieba
Kończącego się dnia
Choć myśli dojrzalsze
Samotność dokucza
Cele zagubione
Brak inspiracji
Do nowych wyzwań
Rodzi się niemoc
Brakuje już bodźców
A może wystarczy wyciągnąć dłoń
By znaleźć zbawcę
I zacząć nową bajkę
Tak niepodobną do tej znanej
Z przeszłości
Chłodnym świtem
na biegnącą z rannych chłodem
spojrzał krótko mimochodem
włosy miała rozpuszczone
jak ten obraz, gdzie pachole
duże oczy szafirowe
przechyloną lekko głowę
było w niej coś ulotnego
zapragnął by była jego
rzucił ciepłe powitanie
czy odpowie zaraz na nie
zawahała się przez chwilę
bo przyjęła je za drwinę
lecz po chwili, gdy spojrzała
już wątpliwości nie miała
tyle było w nim uroku
stanęła przy jego boku
i tak trwa już lata całe
zdarza się co niebywałe
Książki
